Terapia czaszkowo – krzyżowa jest formą leczenia charakterystyczną dla dziedziny osteopatii. Znajduje swoje zastosowanie w wielu przypadkach chorobowych – także w leczeniu najmłodszych – dzieci i niemowląt. Terapia czaszkowa jest jedną z najbardziej delikatnych form terapii osteopatycznej. Podczas zabiegu, terapeuta aplikuje niewielką siłę przy pomocy swoich dłoni – układając je na czaszce lub kości krzyżowej. Istnieje kilka teorii na temat działania terapii czaszkowej. U jej podstaw leży najczęściej regulacja przepływu płynu mózgowo – rdzeniowego oraz praca z dysfunkcjami szwów czaszkowych.

Stosowana może być między innymi przy dolegliwościach, zaburzenia koncentracji, nadpobudliwości, stresu, depresji chronicznego zmęczenia, dysfunkcji stawu skroniowo – żuchwowego, zaburzenia snu, PTSD – Syndrom Stresu Pourazowego, zaburzenia układu nerwowego, mięśniowego, powięziowego, kostnego, endokrynologicznego, pokarmowego zaburzenia pooperacyjne, pourazowe, bóle narządu ruchu podczas ciąży.

Pomimo tego, że techniki czaszkowe wydają się być mało inwazyjne, mają bardzo duży potencjał terapeutyczny. Powinny być zawsze wykonywane przez specjalistę po przeprowadzeniu wywiadu wykluczającego wszystkie możliwe przeciwwskazania.